Luiheid kan me niet verweten worden, maar gemakzuchtig ben ik wel. Hetzelfde geldt voor mijn lief. Ze heeft tal van hobby's, maar poetsen hoort daar niet bij. Daarom hebben wij, buiten de loodgieter, nooit iemand tot onze badkamer toegelaten. Onze instapdouche bestaat uit twee wanden van metrotegeltjes, twee wandjes van glasblokken en een grote glazen draaideur. Het ziet er niet uit; grauwe tegels, een grijze mengkraan, melkglas dat glanzend transparant hoort te zijn.
Wij hebben dus ernstig last van kalk; een probleem dat wij verzuimd hebben onder controle te nemen. IJverige mensen maken hun douche droog na gebruik en minstens een keer per week spuiten ze er paars spul op. Wij stelden dat uit. Zeven jaar lang.
Een schoonzusje maakte ons bijna jaloers met haar nieuwe zwart-granieten aanrecht. Veel rvs-elementen ook. "Wel altijd poetsen, hà¨?" relativeerde ik. "Helemà¡à¡l niet," pareerde ze. "Wij hebben een waterontharder." Ik snoof: "Ja, zo'n wondermagneet." Nee, het was een kastje met wat slangen in de put van de watermeter. "Veel vrienden van ons gebruiken hem inmiddels ook. Het is wel wat duurder dan een magneetje, maar dan heb je ook wat." De hint was duidelijk. Mijn schoonzusje staat zich voor op comfort, luxe en kwaliteit.
Waar zijn wij nog zonder Google? AquaCell was snel gevonden en het verhaal leek plausibel. Een bevriende ingenieur bevestigde het: "Zo'n systeem van ionenwisseling is effectief en beproefd. Het wordt sinds jaar en dag met succes in de industrie en de horeca toegepast." We gingen wat rekenen en creatief schuiven met huishoudbudget. Als we vijftien jaar met het systeem zouden doen, dan hadden we niet alleen de investering er uit, maar waren we bezig met geld verdienen! Mijn lief keek naar de afwas die zichzelf stond te drogen. "Ik hoef niet te verdienen, ik wil van die vlekken en kringen af."
Zo geschiedde. Twee dagen later stond het systeem in de meterkast. Ik spoelde mijn handen onder de kraan en dacht: "Dat kan toch niet? Ik và³el het!" Het was waar. Het doel is bereikt; geen kringen en vlekken meer. De afwas mag gewoon in het rek opdrogen. Rond de waterbak van de honden geen witte uitslag meer op de stenen vloer. En de douchedeur - echt waar - daar verschijnen nu na een half jaar plekjes waar je doorheen kunt kijken!
Maar het wonderbaarlijkst van alles vind ik die nieuwe sensatie van douchen. De eerste keer meende ik dat ik teveel shampoo had gebruikt - iets wat je makkelijk doet met zacht water - maar ik kreeg het niet weggespoeld van mijn huid. Wat ik ook streek en wreef; mijn huid bleef zo glad voelen als die van een geoliede Japanse sumo-worstelaar.
Nu weet ik dat het geen zeep, olie of crà¨me is wat ik voel. Het is 'gewoon' de afwezigheid van harde, stroeve mineralen op mijn huid. Dat is elke ochtend weer genieten. Dat is comfort, luxe en kwaliteit. Dankjewel, lieve schoonzus.
(Renà© de Vos is tekstschrijver. Hij woont in Friesland, in een dorpje waar de waterhardheid gemiddeld is.)
Meer informatie: www.aquacell-waterontharder.nl | 088 98 99 100