Aan allen die te maken hebben met drugs.
Mijn naam is Brian en ik ben jaren verslaafd geweest aan cocaïne. Mijn cocaïne verslaving dacht ik jaren lang in de hand te hebben en ik was ervan overtuigd dat ik sterker was dan die drug. Ik ben er echter op zeer pijnlijke wijze achter gekomen dat deze drugs verslaving erg veel complicaties met zich mee brengt.
Mijn geschiedenis met drugs begon in eerste instantie heel onschuldig. Op de middelbare school begonnen de stoere jongens te roken en daar moest je natuurlijk bij horen. Later werd er geblowd, ook dat moest je natuurlijk geprobeerd hebben. Beter nog, je wilde er echt bij horen dus laat je je niet kennen en doe je elke dag mee. Nu hoor je erbij!
Als populaire, hippe gast, moet je wel met de groep mee blijven doen en wordt er van je verwacht dat je dus ook aan alle groepsactiviteiten meedoet, hoe stompzinnig deze ook mogen zijn. Als hippe groep sta je ver boven de rest en onder invloed van drugs liet ik het de rest ook maar wat graag weten. Het pesten en plagen van de niet zo hippen was inmiddels een routine geworden en nam soms ernstige vormen aan, waarbij wij fysiek geweld niet uit de weg gingen.
Later doet ook alcohol een duit in het zakje en worden de plagerijen ronduit grof en geweldadig. Waar het vandaan kwam weet ik niet precies meer, maar daar was het plotseling: COCAàƒNE. Deze drug was lekkerder dan alles wat ik voorheen gehad had en al mijn zintuigen en zenuwen stonden op scherp.
Heerlijk waren die eerste ervaringen, wist ik veel dat de complicatie pas veel later hun kop op zouden steken. Cocaïne gaf me het gevoel de hele wereld aan te kunnen en ik dan ook nergens meer bang van of voor. Ik werd vrijer in mijn handelen en de regels van het gewone volk golden niet meer voor mij.
Om mijn gebruik te bekostigen ging ik ook dealen, eerst aan vrienden en bekenden, maar dan als je een à¢â‚¬Å“naampjeà¢â‚¬ voor jezelf maakt, komen de grotere jongens ook op je af. En voordat je het weet zit je in de groothandel. Wat ook weer gepaard gaat met wapens en geweld. Nog steeds in een roes levend, maakt je dat niet zoveel uit. De excessen worden steeds erger en het gaat ook je omgeving opvallen dat je verandert.
Bij mij duurde het enkele jaren voordat ik op mijn gedrag aangesproken werd en daarna ook nog een tijd voordat ik accepteerde dat ik verslaafd was en hulp nodig had. De realisatie kwam bij mij pas nadat ik besefte dat ik, hoewel ik slechts op een kilometer afstand van mijn ouders woonde, ik ze al een jaar niet had gezien.
Omdat mijn omgeving in het begin niet wist hoe erg het met mij gesteld was, schaamde ik mij ervoor hulp te gaan zoeken. En via mijn vriendin kwam ik in contact met Narconon. Ik meldde mij aan en voordat ik echt hulp aanvaarde ben ik 4-5 keer weggelopen en terug gekomen. Toen het kwartje eindelijk gevallen was en ik het programma echt ging doen, begon ik pas in te zien hoe erg drugs onze samenleving vernietigen.
Na mijn rehabilitatie heb ik mijn zaken verkocht en ben ik gaan werken bij Narconon, om zo terug te geven aan de maatschappij wat ik ook heb weggenomen. Ik ben nu ongeveer 13 jaar clean en wil dat altijd zo houden. Narconon bedankt!
Brian
Bron: http://www.cocaine-info.nl