Onlangs is het Keurmerk Letselschade ingevoerd. Ook Ridder Letselschade heeft aan de totstandkoming daarvan meegewerkt, maar heeft het nog niet aangevraagd. Ridder Letselschade zal binnenkort een aanvraag gaan indienen voor toekenning van het keurmerk.
Aan letselschadedossiers valt veel geld te verdienen en daardoor groeit het aantal organisaties dat zich met de behandeling van letselschadedossiers bezighoudt, heel snel. Uit de praktijk blijkt dat sommige advocaten niet altijd het beste voor hebben met letselschadeslachtoffers door hen met no cure no pay constructies geld afhandig te maken. Zo zijn er organisaties die letselschade dossiers kopen en verkopen. Het geld dat daaraan wordt verdiend, zou ten goede moeten komen aan de letselschadeslachtoffers, is de stelling van mr. Tjip Ridder, oprichter van Ridder Letselschade te Zeewolde.
“Als een dader aansprakelijk is voor de letselschade, heeft iemand recht op letselschadevergoeding. Daar horen ook de kosten bij die men moet maken om het gelijk te halen, zeg maar de kosten van degene die wordt ingeschakeld. Die mag zijn of haar nota naar de tegenpartij sturen en die moet dan de nota, mits redelijk, betalen. Dus, als het een ‘goede’ zaak is, weet degene die wordt ingeschakeld eigenlijk al direct dat zijn nota geheel of grotendeels wordt vergoed. Als er dan een no cure no pay contract wordt ondertekend, betaalt het slachtoffer met letselschade een deel van de schadevergoeding als honorarium aan de zogenaamde belangenbehartiger, aldus mr. Ridder.
Ridder Letselschade raadt slachtoffers met letselschade vaak af om een no cure no pay contract te sluiten, terwijl veel mensen daar toch om vragen. Dat komt omdat men bang is een (hoge) nota te zullen ontvangen voor de verleende rechtshulp. Men heeft dan het idee dat men met zo’n contract nooit iets hoeft te betalen. Dat klopt wel, maar men levert vaak wel geheel onnodig een deel van de letselschadevergoeding in.
Advocaten mogen niet op basis van no cure no pay werken, maar sommigen doen dat via een omweg toch. Dat gaat als volgt: een bureau legt het dossier voor aan een advocaat en als die iets in de zaak ziet, koopt hij of zij het dossier. Het letselschadeslachtoffer krijgt een contract van het kantoor en als er een letselschadevergoeding volgt, moet de advocaat gelijk het percentage inhouden. Ondertussen dient het advocatenkantoor gewoon zijn nota in bij de verzekeraar en die nota wordt (grotendeels) betaald. Dus, het slachtoffer met letselschade wordt dubbel gepakt.
Keurmerk Letselschade
Het is de kantoren die het keurmerk voeren of aanvragen, verboden meer dan 10% van hun letselschadedossiers op basis van no cure no pay aan te bieden. Bovendien moet er verrekening plaatsvinden, dus niet meer dubbel declareren. Ook moeten diverse waarborgen ingebouwd zijn, zoals een goede aansprakelijkheidsverzekering, waarneming van de dossierbehandeling en gebruikmaking van standaardcontracten. Medewerkers van de Stichting Keurmerk Letselschade gaan bij de aangesloten bureaus controleren of die zich aan de voorschriften houden. Op die wijze worden de belangen van slachtoffers met letselschade het beste gediend.
Ga voor meer informatie over letselschade naar www.ridder-letselschade.nl